A4 Open Call / Sam garden / 17.06 - 1.07
https://www.instagram.com/a4opencall/
https://www.facebook.com/events/761449942046560/
Wydarzenie było częścią programu DOMIE Welcome.
A4 był otwartym zaproszeniem dla artystów pracujących w Poznaniu w Polsce i mieście Oaxaca w Meksyku. Stworzenie dzieła sztuki na kartce papieru formatu A4 to nie lada wyzwanie. Można zastosować dowolną technikę, ale materiałem bazowym musi być papier bondowy. Limity rozmiarów: 29,7 cm x 21 cm x 0,5 cm.
Każdy zwycięzca z Oaxaca i Poznania otrzyma kwotę 100 dolarów, a prace 10 finalistów z każdego miasta zostaną wystawione w Meksyku i Polsce.
Wszystkie prace z Oaxaca zostaną wybrane przez 3-osobowe jury z Poznania. Wszystkie prace z Poznania zostaną wybrane przez 3-osobowe jury z Oaxaca.
Wyniki zaprezentowano w lipcu w DOMIE.
Aby uzyskać więcej informacji prosimy o kontakt a4opencall@gmail.com
A4 było otwartym naborem dla artystów pracujących w Poznaniu, (Polska) i Oaxaca City, (Meksyk).
Zaproszenie do podjęcia wyzwania i stworzenia pracy artystycznej na kartce papieru w formacie A4.
Każda technika była dozwolona, jedynym warunkiem jest wykorzystanie papieru ograniczonego do
rozmiaru: 29,7 cm x 21 cm x 0,5 cm.
W ramach naboru, jury wyłoniło dwóch zwycięzców, (po jednym z Polski i z Meksyku), którzy w ramach nagrody otrzymali 100 USD. Prace 10 finalistów z każdego miasta zostały zaprezentowane w Polsce i Meksyku.
Nadesłane prace z Oaxaca zostały wybrane przez 3 osobowe jury z Poznania. Prace nadesłane z Poznania zostały wybrane przez 3 osobowe jury z Oaxaca.
Autostrata 14-30/09/2023
Autostrata to (nie)lokalna seria wystaw oparta o koncepcję sztuki site-specific, angażująca trendy w produkcji artystycznej, takie jak: migracja, kontrola dostępności i kwestie reprezentacji.
Projekt bazuje na procesie dialogicznym, który wywiązał się pomiędzy trzema niezależnymi przestrzeniami artystycznymi: DOMIE [Poznań], Stroboskop [Warszawa], Galeria UL [Gdańsk] oraz dziesięcioma osobami artystycznymi działającymi na styku architektury i sztuki wirtualno-zmysłowej. Nie koncentruje się on wyłącznie na miejscach, w których jest pokazywany, ale także na stanach przejściowych, w które wchodzi: “umiejscowieniu” i jednoczesnym “rozproszeniu” dzieł sztuki. Osoby artystyczne eksplorują źródła swojej praktyki twórczej w odniesieniu do polityki oraz jej współzależność z zastanymi warunkami i metodami konstrukcji tożsamości, a także specyfiką lokalnego kontekstu wystawienniczego i jego historią. Każdorazowa odsłona projektu reprezentuje nową organizację form, zrodzoną z pilnej potrzeby zainicjowania dialogu, koncentrując się na konceptualnych metodach angażowania się w refleksję polityczną i kwestie o znaczeniu geopolitycznym.
Historia, prywatność [własność?], pamięć zbiorowa, dostępność i kontrola: konflikt między ideą, realizacją projektu i formą stał się kluczową metodologią zbiorowej pracy twórczej. W ten sposób czasoprzestrzenne peryferia, w które wpisuje się seria wystaw, stają się jej głównym medium. Obserwator jest konfrontowany z niedostępnością jako siłą dysocjacyjną i sytuacyjną za sprawą prac artystów, a siła ta, niejednokrotnie, staje się punktem wyjścia dla koncepcji wystawy.
Autostrata wyłoniła się z serii rozmów, prowadzonych w Monachium, Poznaniu, Warszawie i Gdańsku, na temat wpływu migracji na lokalne ideologie produkcji i ich związku z warunkami społecznymi. Trzy równoległe wystawy, które potrwają od 14 września do 1 października, stanowią pierwszą odsłoną całorocznego projektu wystawienniczego. Przez cały czas trwania projektu odbywać się będą warsztaty prowadzone przez osoby artystyczne oraz performansy, a także powstanie strona internetowa towarzysząca całemu projektowi. Druga część prezentacji Autostraty odbędzie się w HALLE 6 [Monachium] od 24 listopada do 10 grudnia, gdzie zostanie zaprezentowana publikacja i odbędzie się dyskusja panelowa między osobami reprezentującymi każdą z przestrzeni wystawienniczych.
Autostrata jest współorganizowana przez Anastasiię Batishchevą i Ilincę Fechete we współpracy z Piotrem Szymonem Mańczakiem, Goś Patalas, Katie Zazenski i Martą Grabowską. ³Strata (ukr) – 1. wydatek, 2. defraudacja, 3. strata, 4. kara śmierci 5. warstwa, warstwa (społeczeństwa). Anastasiia Batishcheva, Quirin Brunhuber, Agnieszka Dragon, Ilinca Fechete, Julia Rybałka, Ania Siekierska, Magdalena Welz, Hisashi Yamamoto
DOMIE [Poznań] 14.09. – 30.09. Wernisaż: [Czwartek] 14.09. godz. 18:00 – 22:00 [Piątek] 15.09. 12:00 Agnieszka Dragon and Anna Siekierska, Fabulochory – spacer w poszukiwaniu nasion [Sobota] 16.09. 12:00 Wspólne gotowanie + obiad Wystawa: czynna po wcześniejszym umówieniu się, 15.09. – 30.09.
Stroboskop [Warszawa] 18.09. – 01.10.
Galeria UL [Gdańsk] 21.09. – 28.09.
BRUDNE RÓŻE // KATARZYNA ROTKIEWICZ-SZUMSKA 19.05-2.06.2023
BRUDNE RÓŻE
wystawa malarstwa Katarzyny Rotkiewicz-Szumskiej
miejsce: DOMIE, ul. Św.Marcin 53A
termin: 19.05.2023 – 3.06.2023
wernisaż: 19.05 g. 18:00
performance: 19.05, godz. 19:30
Przekrojowa prezentacja twórczości artystki, która współprowadzi artystyczny dom Teatr Cinema w Michałowicach od 1992 roku, będąc jednocześnie gospodynią, aktorką, scenografką i malarką. Na wystawie zaprezentowane zostaną najnowsze obrazy Rotkiewicz-Szumskiej z tytułowego cyklu oraz wybór prac pochodzących z różnych etapów twórczości prezentujących panoramę zainteresowań i motywów obecnych w pracach Rotkiewicz-Szumskiej od końca lat 80-tych do dzisiaj.
Podczas wernisażu, w piątek 19 maja odbędzie się performance Wojak, osoby artystycznej pochodzącej z Australii, która razem z Katarzyną studiowała w Gdańsku.
Katarzyna Rotkiewicz-Szumska – urodzona w 1958 w Szczecinie. Malarka, zajmuje się również teatrem, scenografią, fotografią i wideo. Jest absolwentką Wydziału Malarstwa i Grafiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Od 1992 roku współtworzy Teatr Cinema w Michałowicach – w Karkonoszach, gdzie mieszka i pracuje – awangardową, surrealistyczną formację działającą na pograniczu sztuk wizualnych i teatru ruchu, nawiązującą do dokonań dadaistów czy teatru absurdu.
Wojak (ono/ich) transdyscypinarna osoba artystyczna, mieszka na ziemiach Widjabul Wia-bul Bundjalung na wschodnim wybrzeżu Australii. Tworzy procesualne prace i interpwencje performatywne, w których wizualny, poetycki język zestawiony jest z rytuałem i odmiennymi stanami świadomości.
Kuratorki: Katarzyna Wojtczak, Tomek Pawłowski-Jarmołajew
Plakat: Zbigniew Szumski
Współpraca: Agata Kneć, Goś Patalas
Matronat: Galeria Miejska Arsenał
Wsparcie: CK Zamek
Wystawa pod matronatem Galerii Miejskiej Arsenał oraz wsparciu CK Zamek.
Sfinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
CAMP MEMORY 27.07-05.08.2023 r.
CAMP MEMORY
miejsce: DOMIE, ul. Święty Marcin 53A
czas trwania: 27.07-05.08.2023 r.
otwarcie: 27.07.2023 r. godz. 18:00
ingerencja performatywna Rascala Blacka: 27.07.2023 r., godz. 20:00
Estetyka „campu” może być rozumiana jako wrażliwość celebrująca sztuczność, poprzez ekstrawagancję i stereotypową teatralność. Największy jej rozkwit możemy obserwować w ironii, parodii i egzaltacyjnej samoświadomości, obejmującej elementy odbierane w kulturze głównego nurtu jako przesadne lub kiczowate. W dziedzinie sztuki performansu camp rezonuje w śmiałym przyjęciu spektaklu jako formy inherentnie przesadzonej, zatem artyści performatywni nie muszą uciekać się do ekstrawaganckich kostiumów (choć mogą) dobitnych gestów i scenografii, by zwracać swoim działaniem uwagę na granice norm i konwencji. Performans jest platformą dla autoekspresji i krytyki, w nim artyści eksplorują granice, zanurzając publiczność w świecie amplifikowanych emocji i poczuciu odrealnienia. To, co zostaje z widzem po zakończeniu performansu, jest już tylko jego prywatnym zapisem w pamięci.
Subiektywizm tej sytuacji pozwala jednak na reprodukcję każdego działania, opierając się na jednej, ustalonej perspektywie. Wystawa funkcjonuje tu jako instalacja – wirtualna rzeźba osadzona w przestrzeni goszczącej oryginalne działania. Wideodokumenty siedmiu wspomnień reprezentujące określoną perspektywę, ulegają efektowi echa i wypaczają się wzajemnie, zacierając własną charakterystykę. Zniekształcenia zaobserwowanych kiedyś zdarzeń przeplatają się ze sobą w procesie zapamiętywania, układają się w warstwy i gubią indywidualizm, w poszukiwaniu esencji. Randomizowane, rozproszone myśli, resublimują się, gdy ich metafizyka zostanie wchłonięta przez warstwy tynku na ścianach DOMIE. W tej przestrzeni autentyczne miesza się z baśniowym, zastygając w formie sugerującej wieczne zapomnienie. Złamanie kodu generującej się rzeczywistości wymaga sytuacji odbioru i analizy jej skrawków. To co wrażeniowe, staje się tym co faktyczne, utrwalając się przez nieskończony obrót wokół własnej osi.
Wybrzuszenie dobrze znanej tkanki zaskrzypi intrygą
Błędy, jak kwiaty polne, rozkwitną, by poszerzyć nasze rozumienie
Wśród lapsusów w ustalaniu języka prezentacji utrata myśli i rozumu jest katalizatorem
Do odnalezienia swojego miejsca w procesie, nieprzewidywalność wiruje
Rozpędzając przestymulowane zmysły, w iskrach zacierają się wszelkie detale,
odwzorowanie tańca pamięci splata się z aktem kodowania nowej rzeczywistości.
DOMIE odetchnie rozwarstwioną pamięcią własną, czyjąś, naszą, każdą, żadną. Camp memory w swym subiektywizmie z kolei rozewrze ramiona w zaproszeniu do rozważań nad procesem – tworzenia, myślenia, widzenia, zapamiętywania, doświadczania.
To gdzie ten camp?
Performance: Rascal Black
Kuratorx i produkcja: Goś Patalas
Współpraca: Kajetan Dulian, Marta Terelak, Fobian Ewaryst Dobdziak
Grafiki: Goś Patalas
Matronat: Galeria Miejska Arsenał
Wsparcie: Media Interaktywne i Widowiska Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu
Wystawa pod matronatem Galerii Miejskiej Arsenał oraz wsparciu CK Zamek. Sfinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
DOMIE WELCOME 2023
Holly Timper_residency 1/09/2023
Rewolucje epicentrum
Badanie wydajności trans/niebinarnej transformacji wewnętrznej
Niedziela, 1 października
14.00 do 19.00
DOMIA
Święty Marcin 53A, 61-806 Poznań
Piotra Szczęsnowicza
Vero Ursznik
Kai Milačić
Klarens Matusiak
Babcia
Marka Tomasza Jeziora
przejęcie wróżek
Michał Zawisza
Rüya
Zespół Amazonki
Klausa Światowego
Holly Timpener
Epicenter Revolutions to wydarzenie performatywne, które bada wewnętrzne przemiany w sztuce performance. Wszyscy artyści biorący udział w tym projekcie są osobami transpłciowymi i/lub niebinarnymi. W swoich pracach artyści badają, w jaki sposób wewnętrzne przemiany odczuwane w ramach działań trwających wspierają tożsamość transpłciową i niebinarną oraz działają jako forma politycznego oporu. Transpłciowe i niebinarne ciała zajmujące po prostu przestrzeń są aktem oporu wobec heteronormatywnych ideałów, w których codzienne, przeżyte doświadczenia kierują konstruowaniem tożsamości i wspólnoty w przestrzeni publicznej i kontrpublicznej. To wydarzenie rzuca światło na to, jak ciała transpłciowe i niebinarne angażują się w długotrwałe działania performatywne, aby słuchać, aktywować i rozumieć osobiste i polityczne skutki ich przeżytego doświadczenia. Artyści podkreślają, że uznanie i zaangażowanie mikrozmian odczuwanych przez osoby transpłciowe i niebinarne tworzy opór wobec ucisku, heteronormatywności i binarności płci, ostatecznie tworząc systematyczne zmiany, sprawiedliwość społeczną i zjednoczone przestrzenie, w których mogą rozkwitać nienormatywne tożsamości.
Jest to wydarzenie bezpłatne.
Aby być świadkiem, prosimy o przybycie w dowolnej chwili w godzinach 14:00–19:00
Występy mają charakter długotrwały. Przyjdź i ciesz się dziełami o dowolnej porze.
https://epicenterrevolutions.wixsite.com/performa…/artists
Koordynatorka rezydencji: Agata Kneć
i nic nie jest tak długotrwałe jak to zimno, które nie wynika nawet ze śniegu 20 października, 20:00
“I nic nie jest tak długotrwałe jak to zimno, które nie wynika nawet ze śniegu”
performens
Ile jest wody w lodowcu?
Czy pragnienie ciepła jest silniejsze od pragnienia zimna?
Czy woda jest trudniejszym stadium niż lód?
Ile czasu zajmie roztopienie lodowca?
W jaki sposób uspokajać strach wobec zmiany?
Czy w czasie roztopów ciało może czuć się dobrze?
Słodki czy słony jest ten lodowiec?
Ile wypić wody, żeby być zbiornikiem wodnym?
Gdzie jest granica między ciałem wody, a ciałem ziemi?
Ile wody wypływa z oczu w trakcie jednego miesiąca?
Ile przyjąć wody, żeby nie być w zbędnym nadmiarze?
Gdzie zmienia się stan skupienia wody?
Jaki jest kształt trwania i co to może znaczyć?
Ile łez potrzeba do zbudowania lodowca?
M.Jahn, M.Sundmann, M.Doroszenko, M. Kość
Piątek, 20 października, 20:00
czas:30/40min
dresscode: wygodnie, sportowo
_________________________________________________________________
“I nic nie jest tak długotrwałe jak to zimno, które nie wynika nawet ze śniegu” to performance, badający emocje i kondycję w czasie kryzysów. Zmiany klimatyczne stają się tłem współodczuwającym. Lodowiec zmiania stan skupienia. Woda o nieokreślonym kształcie przestaje być łatwym do kontrolowania obiektem. Zmienia swoją rolę, będąc pewnego rodzaju łącznikiem między światem zewnętrznym, a światem cielesnym.
Scenariusz powstał na bazie korespondencji autorek, zbioru poetyckiego, który ujawnia w sobie stadia przyjmowania zmian zarówno kondycji fizycznej jak i psychicznej. Wiadomości przekształcają się na symbole oraz gesty, będące przepracowaniem trwania.
Dwa kroki w przód, pięć okrążeń ramieniem, żeby podgrzać resztki zapasu wody w organizmie. Im więcej płakać będę, tym ocean wyleje więcej wód na bliską mi ziemię. Twórcy wydarzenia zapraszają na czułą obserwacje ruchu swoich ciał, wspólne współodczuwanie.
dresscode: wygodnie.
scenariusz, performance: Maja Jahn, Marta Sundmann
muzyka: Michał Doroszenko
narratorka: Monika Kość
Kolektyw Hydroza x DOMIE 2.09.2023
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=kolektywhydroza&set=a.253317281012107
https://www.facebook.com/events/3590786004469916
DOMIE zaprasza na wystawę fotograficzną kolektywu HYDROZA pod tytułem „Kto będzie płakał ostatni?” w ramach cyklu DOMIE Welcome.
Astrida Neimanis jest autorką koncepcji hydrofeminizmu badającej związki między płcią, żywiołem wody i naszym środowiskiem. W swoim sztandarowym tekście „Hydrofeminizm, czyli stawanie się ciałem wodnym” badaczka wskazuje na wodę jako budulec, przekaźnik i archiwum znaczeń. Ciało ludzkie, u noworodka składające w aż 80 % z wody, staje się dzięki temu integralną częścią przyrody i całego złożonego systemu przekazywania treści.
Idea ciała wodnego wprowadzona przez Neimanis zyskuje kształt w pracach sześciu fotografek współtworzących kolektyw Hydroza*, (Jadwiga Janowska, Jagoda Malanin, Iga Mroziak, Kasia Rysiak, Milena Soporowska i Kasia Ślesińska). Ich projekty eksplorują temat wody jako źródła życia, pamięci, przemocy i opresji.
Wystawa prezentuje projekty składające się ze zdjęć, obiektów oraz prac multimedialnych.
Matronat: Monika Szewczyk-Wittek
Wernisaż 2.09.2023 g. 19:00
Czas trwania wystawy:
2-10.09.2023
3.09 | zapraszamy na oprowadzanie KolektywuHydroza
O wystawie opowiedzą: Jadwiga Janowska | Jagoda Malanin | Iga Mroziak | Kasia Rysiak | Milena Soporowska Mil Sopo | Kasia Ślesińska.
- 13:00 -15:00
*Kolektyw powstał dzięki spotkaniu na Nikon Noor Academy w Warszawie w 2022 r.
KRYZYS I MELANCHOLIA 5-31.10.2023
Wystawa Pracowni Sztuki w Przestrzeni Społecznej UAP oraz Pracowni Rysunku III AS w Szczecinie
„Starożytne pojęcie melancholia, które dopiero w drugiej połowie XIX stulecia zostało stopniowo wyparte przez termin depresja, obejmowało szeroki wachlarz różnorodnych stanów patologicznego obniżenia nastroju, między innymi depresje nerwicowe i schizofreniczne. Termin ten odpowiadałby więc lepiej – pisał Antoni Kępiński – używanemu dziś powszechnie pojęciu zespołu depresyjnego”.
W roku akademickim 2022/2023 skoncentrowaliśmy się na nas, czyli osobach studiujących, funkcjonujących w zmęczonym kryzysami społeczeństwie. Doświadczenie Czarnych Protestów – dla niektórych udział w pierwszych w życiu demonstracjach. Zwątpienie w naszą sprawczość. Ciągle tląca się pandemia Covid-19. Wojna w Ukrainie, kryzys uchodźczy i powrót lęku przed katastrofą nuklearną. Kryzys humanitarny na polsko-białoruskiej granicy i odradzające się nacjonalizm oraz faszyzm. Powtarzające się co jakiś czas ataki na osoby LGBTQ+ i wszechobecne w rządowych mediach straszenie „ideologią gender”. Inflacja, drożyzna, rosnące czynsze i – co za tym idzie – coraz droższe studiowanie. Kryzys klimatyczny i energetyczny. Kryzys instytucjonalny (kolejne przejmowane przez czynowników PiS kluczowe instytucje kultury). Kryzys wiary w sens uprawiania sztuki i sens wyboru studiów artystycznych. Kryzys twórczy. Kryzys wiary w zaangażowanie i sens aktywizmu. Utrata wiary w siebie i wiary w przyszłość. I wreszcie – kryzys emocjonalny. Zmęczenie. Nerwice. Lęk o to co nieuchronnie nadchodzi. Wypalenie i cierpienie. Depresja, czy właśnie, jak niegdyś mówiono: melancholia.
Kryzysy sprzyjają forsowaniu zmian w sposób, który Naomi Klein określiłaby mianem doktryny szoku. Umacniają one, mówiąc językiem Marka Fischera, realizm kapitalistyczny. „Kapitał to – jak pisał Fischer – abstrakcyjny pasożyt, nienasycony twórca wampirów i zombie, jednakże to nasze żywe ciało przekształca w martwą pracę, i to my jesteśmy tymi zombie, które powołuje do życia”. Jednak każdy kryzys stanowi również wypatrywaną niegdyś z taką nadzieją przez Karola Marksa i Fryderyka Engelsa szansę na zmianę w drodze rewolucji. Szansę na zniszczenie kapitalizmu. Innymi słowy – w kryzysie tli się też wątły optymizm. Zwłaszcza gdy na horyzoncie pojawia się tak wyjątkowe, świadome i wrażliwe pokolenie. Pokolenie, które jest szansą na zmianę.
„Obecnie panująca ontologia wyklucza możliwość uwzględnienia jakiegokolwiek społecznego związku przyczynowego w przypadku choroby psychicznej. Chemizacja i biologizacja choroby psychicznej jest oczywiście – pisał Fisher – wprost równoznaczna z jej depolityzacją. Traktowanie jej jako indywidualnego problemu chemiczno-biologicznego jest dla kapitalizmu niezmiennie korzystne. Po pierwsze wzmacnia to dążenie Kapitału do zatomizowanego indywidualizmu (jesteś chory, no masz taką chemię mózgu). Po drugie tworzy nieprawdopodobnie lukratywny rynek, w którym międzynarodowe koncerny farmaceutyczne mogą wciskać ludziom swoje leki (wyleczymy Cię przy pomocy naszych SSRI)”. Praca w grupie była okazją do repolityzacji depresji, melancholii, tak ważnej z perspektywy Fishera, oraz przepracowania tych lęków, które odbierają nam siły do pracy, które sprawiają, że funkcjonujemy coraz bardziej jak automaty czy właśnie zombie.
Nad tematem pracowaliśmy równolegle, wspólnie, choć całkowicie niezależnie w Pracowni Sztuki w Przestrzeni Społecznej prowadzonej na Wydziale Edukacji Artystycznej w Poznaniu przez Rafała Jakubowicza oraz w Pracowni Rysunku III prowadzonej na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuki w Szczecinie przez Wojciecha Dadę, która otrzymała na nie dofinansowanie ze szczecińskiej uczelni. Efekty pracy studentów zostaną, po wystawie w DOMIE, zaprezentowane również na wystawie w szczecińskiej Galerii Zona Sztuki Aktualnej. Spotkania oraz eventy w Szczecinie i Poznaniu będą okazją do poznania się, podzielenia swoimi troskami, nawiązania relacji osób studenckich z Poznania oraz Szczecina i konfrontacji efektów naszej pracy.
Wojciech Dada, Rafał Jakubowicz
Uczestnicy wystawy:
Dominik Krupiński AS
Wojtek Bieńkowski AS
Wiktoria Korneluk UAP
Oliwia Brzęczek UAP
Amelia Cel AS
Kinga Chomać-Piechota AS
Wojciech Dada AS
Inez Dapszus AS
Lidia Dziewulska UAP
Rafał Jakubowicz UAP
Gabriel Jasiński UAP
Saveli Kahalniak AS
Antonina Karczewska UAP
Adrianna Kawczyńska AS
Oliwia Kaźmierczak AS
Iryna Khalalovich UAP
Liwia Klupś UAP
Martyna Kołatek UAP
Ana Kulak AS
Agata Kuzko AS
Matylda Uszyńska UAP
Karolina Ostrowska UAP
Sabina Matsiukevich AS
Katsiaryna Novik UAP
Arek Pasożyt UMK
Anna Maria Pilarska UAP
Klaudia Prabucka AS
Martyna Przybyło UAP
Malwina Postaremczak UAP
Kamil Sobkowiak UAP
Barbara Stańko-Jurczyńska UAP
Maja Szewczykowska UAP
Sara Szymkiewicz AS
Agnieszka Szady AS
Katarzyna Śniegocka UAP
Aleksandra Tesarska AS
Julia Wilczok AS
Jan Witkowski AS
Patronat:
UAP
AS Szczecin
Identyfikacja graficzna:
FB Pablo Zissou
IG pawelboltowicz
OBRONY DYPLOMÓW 9-11/06/2023
- MILIARDERZY NIE POTRAFIĄ TAŃCZYĆ – dyplom Nikodema Krysztoforowicza
9-11/06/2023
https://www.facebook.com/events/276346008232219/?ref=newsfeed
Miliarderzy nie potrafią tańczyć
A ja bardzo to lubię i zawsze kiedy to robię, to czuję że mam tych wszystkich posiadających panów w głębokim poważaniu
Obrazy na wystawie będą trzy
Za to ruchome i udźwiękowione
Zapraszam do przemieszczenia się w przestrzeń DOMIE
I późniejszego przemieszczania się po niej
Pociągnięcia za sobą nitki, poowijania wokół zobaczonych i usłyszanych bzdur przeze mnie wygadywanych
I uplecenia z tej nitki dla siebie jakiegoś miejsca na swojej mapie wspomnień
Tematyka bzdur: czas, poważna teoria krytyczna, papieroski, tańce i jungle
- ᴋɪɴᴏ ᴘᴏᴋᴜꜱᴀ : 𝕃𝕒 𝕘𝕝𝕠𝕚𝕣𝕖 𝕕𝕖 𝕝’𝕒𝕞𝕠𝕦𝕣 𝕕𝕦 𝔽𝕣𝕖𝕒𝕜 | ₐ_bₒₙₐ_ₘₑₙₜ ₊₄₈₄₄₄
10/06/23
https://www.facebook.com/events/1205738170135512/?ref=newsfeed
ʎɐʍ ǝɥʇ noʎ ʍoɥs ll,ǝʍ 'sn ʍoll∀
ʎɐp puɐ ʇɥɓıu ʇı ɓuıop ǝɹ,ʎǝɥʇ ’,ʞɐǝɹℲ ǝ˥, pǝllɐɔ s,ʇI
plos ǝq llıʍ ooʇ noʎ puɐ ʎɹʇ ǝuo ʇsnſ
ploʇ ɯ,I 'ʇı ɓuıop ǝɹɐ plo puɐ ɓuno⅄
ǝuop ǝq uɐɔ ʎlǝɹns ʇı 'noʎ oʇ dn s,ʇI
ǝuoʎɹǝʌǝ ʎq pɐɥ ǝq oʇ unɟ ɓıᙠ
pǝzɐɯɐ ǝq ll,noʎ ǝɹns ɯ,I 'sn oʇ uǝʇsı˥
¿ǝɔɐld ʇǝɹɔǝs ǝɥʇ ʇnoqɐ pɹɐǝɥ noʎ ǝʌɐH
Performance poszukuje alternatyw dla patriarchalnego systemu używając jednego z symboli queerowej rewolucji seksualnej przy tym emancypując jego znaczenie oraz tworząc inkluzywne doznanie, eksperymentując z formą podziału i klas społecznych.
ᴘʀᴏᴅᴜᴋᴄᴊᴀ : a_bona_ment +48444
ᴍᴜᴢʏᴋᴀ
ᴀᴋᴛ ɪ : XV06-Y
ᴀᴋᴛ ɪɪ : radioamor
ᴍᴀᴋᴇ ᴜᴘ : Assem/Amazona
ᴢᴅᴊᴇᴄɪᴀ : m҉attia
ᴡɪᴅᴇᴏ : natalia sroka
ɢʀᴀꜰɪᴋᴀ : tocyn berhso
ᴍɪᴇᴊꜱᴄᴇ : DOMIE, ul. Św.Marcin 53A
ᴅᴀᴛᴀ : 10-11.06.2023
ꜱᴛᴀʀᴛ : 10.06.2023 g. 22:30
ᴘᴇʀꜰᴏʀᴍᴀɴᴄᴇ : 10.06.2023 g. 23:00
Wydarzenie z cyklu DOMIE Welcome.
ₐ_bₒₙₐ_ₘₑₙₜ ₊₄₈₄₄₄ – studiuje intermedia na Uniwersytecie Artystycznym Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. W swojej praktyce próbuję eksperymentować i nadawać nowe znaczenia tradycyjnemu rozumieniu performensu, używając przy tym innych technik artystycznych. Skupia się na tematach takich jak m. in. tożsamość, wspomnienia, limerencja.
- POWIDOKI EMOCJI – ECHA INTUICJI – ANNA STACHYRA
16/06/23
https://www.facebook.com/events/1450853282336798/?ref=newsfeed
POWIDOKI EMOCJI – ECHA INTUICJI | Anna Stachyra
Wystawa dyplomowa Anny Stachyry
Emocje i zdjęcia. Pamięć i przekształcenia. Senne i nieokreślone przestrzenie.
DOMIE
- Św. Marcin 53A
15-16.06.2023
wernisaż 16.06 o g. 19.00
///
Anna Stachyra – studiuje malarstwo na Uniwersytecie Artystycznym
- Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Poszukuje intermedialności w malarstwie łącząc je z innymi dziedzinami sztuki. Jej przedmiotem zainteresowania jest szeroko pojęte widzenie i kolor.
- BLOB – WYSTAWA DYPLOMOWA KASI REWOLTE
18-19/06/23
https://www.facebook.com/events/243515371733050/?ref=newsfeed
„Blob — groteska w abiekcie” wystawa dyplomu magisterskiego K F Rewolte.
///////////////////////////////////////////////
(…)Przytaczając ontologię wypolerowanych, kolorowych blobów, popularnych na początku ery yk2, można zauważyć kilka wspólnych punktów. Organiczne struktury będące czynnikiem sprawczym w momencie kształtowania się idei zaoblonej sztuki użytkowej, bezpośrednio czerpały wzorce z naturalnych, miękkich kształtów, w tym z ludzkiej powłoki. W późnych latach 90 XX wieku pojawiające się rozwiązania w formie blobjectu rozrastały się na polu sztuki, designu, architektury znacząco odbiegając od dotychczasowych wzorców czerpanych z klasycznie rozumianej geometrii. Płaskie powierzchnie i ostre krawędzie nie
występują zasadniczo w budowie ciała ani blobu, można rzec iż obie struktury nawzajem się inspirują, w cywilizacji zachodniej ideał ma postać opływową i sferyczną, kojarzony z dobrą kondycją i aerodynamiką. Ewokowanie powyżej opisanej anatomii w kierunkach tragikomicznych zespoleń biomasy, nietrudno przechodzi w połączenia przeciwstawnych elementów, dlatego można śmiało założyć iż farsa, blob i abiekt są podobnymi wektorami. Ciało w nienormatywnym rozumieniu może ukazywać frapujący punkt tranzytowy, gdzie wnętrze i zewnętrze jawi się jako
niewytłumaczalne miejsce kaźni dla zmysłów. Odraza i farsa z określonymi cechami organizmu, takimi jak deformacje i choroby, wprowadzają niepewność w percepcji ciała.
„To jest tu, tak blisko, lecz nie da się przyswoić.
To się narzuca, niepokoi, fascynuje pragnienie, które mimo to nie pozwala się uwieść”
(J.Kristeva, Potęga obrzydzenia. Esej o wstręcie)
////////////////////////////////////////////
K F Rewolte — Absolwentka wydziału Grafiki i Komunikacji Wizualnej UAP oraz (prawdopodobnie) Malarstwa i Rysunku. W swoich pracach operuje nawiązaniami do fetyszyzacji towarowej oraz szeroko pojętej farsy. Jednym z najczęstszych zabiegów jaki stosuje jest antropomorfizacja przedmiotu.
- AND SHE GATHERED ALL BEFORE HER
23-25/06/23
https://www.facebook.com/events/786056886524215/?ref=newsfeed
And She Gathered All before Her
wystawa dyplomowa Julii Sokołowskiej
DOMIE
- Św. Marcin 53A
23-25.06.2023
Złota dziewczyna ma serce na dłoni.
Próba dekonstrukcji procesów jakie formatują nas, kobiety do określonych ról społecznych.
///
diploma exhibition by Julia Sokołowska
DOMIE
53A Św. Marcin St.
23-25.06.2023
opening 23.06 at 19:00
opening hours 24 and 25.06 – tba
The golden girl has a heart on her hand.
An attempt to deconstruct the processes that format us women into specific social roles.
- GRANICZNE STANY BŁĘKITU
6-7/06/23
https://www.facebook.com/events/207403978332954/?ref=newsfeed
GRANICZNE STANY BŁĘKITU | Ewa Greszta
wystawa dyplomowa Ewy Greszty w przestrzeni DOMIE
Wydarzenie z cyklu DOMIE Welcome
“Pamiętaj, elektryczności nie widać ani nie słychać. Niebezpieczne, niewidzialne siły otaczają nas z każdej strony”
Mogłoby się wydawać, że ostatnie co widzimy, i zarazem stanowi granicę naszego istnienia, to portal, ekran komputera lub obramowanie. Stan pośredni jest cichą, ciemną granicą, w której znajdujemy się pomiędzy dwoma rzeczywistościami jednocześnie.
Ewa Greszta – studiuje malarstwo na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Zajmuje się rysunkiem, malarstwem i grafiką. Łączy malarstwo i rysunek z technologią. Inspiruje się motywem błędu i zakłóceń w obrazie.
OCZY ROZBIEGANE 16-04-2023
- WYSTAWA SEMESTRALNA 12-16/04/2023
https://www.facebook.com/events/716007683470735/
wystawa osób studenckich z wydziału fotografii UAP ( II r. lic.)
miejsce: DOMIE, ul.Św.Marcin 53A
termin: Środa, 12.04, godz. 19:00
Wydarzenie z cyklu DOMIE Welcome
#polishgirl #polishboy #polishart
Schizoidalna syntagma młodego spojrzenia, spoglądającego na indywidualistycznie rozróżnione – tak zwane: tematy palące. Rzeczywistości przetworzone. Kolektywizm aranżacyjny tematu wspólnego. Sytuacja dualistyczna, oczy rozbiegane wobec kategorii A+, spojrzenie skupione na dekonstrukcji pewnego fotograficznego wątku kultury popularnej.
Artworld bywa nieuświadomiony w bańce skupiony. Linijki do kieszeni bo anonimowość paradygmatem zapewnionym.
Niżej podpisani:
Kamil Kiewel
Dominika Krzywosz
Damian Książek
Mateusz Hadaś
Ada Metryka
Bartłomiej Puch
Aleksandra Seroczyńska
Mateusz Spich
12.04.2023 (środa) – wernisaż wystawy o godzinie 19.00
16.04.2023 (niedziela) – finisaż wystawy o godzinie 18.00
PALESTINE IN THE EYE 19/11/2023
Film jest ważnym medium, dzięki któremu głosy marginalizowanych osób mogą zostać usłyszane.
Jako społeczność DOMIE zapraszamy na wspólne oglądanie filmu ,,Palestine in the Eye (1976)’’, podczas którego będzie okazja wrzucić datki do puszki, wspierając przy tym osoby pokrzywdzone kryzysem humanitarnym w rejonie Gazy. Cały dochód z benefitu zostanie przekazany na zbiórkę https://pomagam.pl/strefa-gazy?src=ctg / https://lekarze-bez-granic.pl/strefa-gazy/
‘’Skala potrzeb jest ogromna i ciągle rośnie. Ludność Strefy Gazy potrzebuje pomocy natychmiast i będzie potrzebowała jej jeszcze długo, bez względu na rozwój obecnej sytuacji. Zespół Lekarzy bez Granic jest w gotowości do zwiększenia skali działań w Strefie Gazy i w regionie. Jesteśmy także na Zachodnim Brzegu – w Dżeninie, Hebronie i Nablusie.’’ ~ LBG
Oczywiście zapraszamy także osoby, które nie mają możliwości finansowego wsparcia, ale czują potrzebę zjednoczenia się i poznania fragmentu palestyńskiej kultury.
Palestine in the Eye (1976) \ arabski z angielskimi napisami \ 28’33’’
Palestinian Cinema Institute
Dyrektor ds. renowacji filmu – Azza El-Hassan
,,Palestine in the Eye to kronika głębokiego wpływu Haniego Jawharieha na Jednostkę Filmową PLO. Dokument, skonstruowany w dużej mierze z autorskich zdjęć, odzwierciedla zarówno jego życie, jak i moment śmierci na froncie podczas kręcenia filmu dla Jednostki w 1976 roku. Metoda pracy Jednostki polegała na opisywaniu wszystkich jako kolektywu „pracowników”, co widzimy w tytułach filmów, które zbiorczo wymieniają nazwiska wszystkich, którzy uczestniczyli jako niehierarchiczny zespół. Dzięki tej refleksji na temat Jawharieh możemy zrozumieć funkcjonowanie Palestyńskiej Jednostki Filmowej, jej międzynarodowe powiązania oraz wpływ na słyszalność zmarginalizowanych głosów.’’
Patho Autopsy Folder #1 - Bartek Walczak 26-28/06/2023
𝐏𝐀𝐓𝐇𝐎 𝐀𝐔𝐓𝐎𝐏𝐒𝐘: 𝐅𝐎𝐋𝐃𝐄𝐑 #𝟏
𝐁𝐚𝐫𝐭𝐞𝐤 𝐖𝐚𝐥𝐜𝐳𝐚𝐤
Wydarzenie z cyklu DOMIE Welcome
Trzy dekady życia wprowadzone w permanentną narkozę. Autopsja porzuconego archiwum sporej części życia anestezjologa, będąca podstawą do wykreowania jego możliwego przebiegu.
Świetlówka 30/06-03/07/2023
https://www.facebook.com/events/933872001095186/
ŚWIETLÓWKA
zbiorowa wystawa osób studenckich I roku wydziału fotografii UAP
miejsce: DOMIE, ul. Św.Marcin 53A
termin: 30.06.2023 – 3.07.2023
wernisaż: 30.06 g.19:00
finisaż: 3.07 g. 19:00
Wydarzenie z cyklu DOMIE Welcome
Niektórzy chłoną blask światła, inni chowają się przed nim z lękiem. Bez niego nasze oczy wystawione są na mrok, którego nie potrafią zmierzyć. Przenika przez nas niepytane o zgodę, błądzi po skórze, drapie, spotyka wbity pod skórę cień. On zaś uwodzi swoimi płynnymi kształtami i zaciera granice, które są zbyt wyraźne, wtedy gdy światło je takimi rysuje.
Tytułowa świetlówka staje się symbolem światła – tworzy je, ale z biegiem czasu je zatraca. Może się przepalić z powodu starości, trwającą latami monotonną manierą lub przychodzącym znienacka wybuchem. Część z nich zawsze będzie dawała słabsze światło, część zawsze będzie migotała, część zawsze będzie pozbawiona możliwości emitowania.
Każde zetknięcie ze światłem zostawia po sobie ślad, czy to na powierzchni naszej skóry czy w nas. W swoich pracach staramy się uwiecznić te spotkania. Poruszając się w różnych technikach, od fotografii po instalacje przestrzenne, szukamy swoich własnych świateł i cieni.
osoby artystyczne:
Bachur Julia
Cybertowicz Alicja
Kordyl Julia
Kozłowski Marcin
Łaski Miłosz
Mioduchowski Jan
Motyl Łucja
Napierała Antonina
Ormańczyk Olga
Pietrucin Marcin
Romaniuk Viktoriia
TO NIE TWOJA WINA 8/03/2023
- premiera kampanii społecznej Kolektywu Chemia
8/03/2023
https://www.facebook.com/events/899623124681562/
ᴋᴏʟᴇᴋᴛʏᴡ ᴄʜᴇᴍɪᴀ
𝗧𝗢 𝗡𝗜𝗘 𝗧𝗪𝗢𝗝𝗔 𝗪𝗜𝗡𝗔
~ premiera kampanii społecznej
miejsce: DOMIE, ul.Św.Marcin 53A
termin: Środa, 8.03, godz. 18:00
Wydarzenie z cyklu DOMIE Welcome
——
Kampania społeczna 𝗧𝗢 𝗡𝗜𝗘 𝗧𝗪𝗢𝗝𝗔 𝗪𝗜𝗡𝗔 jest najnowszym projektem ᴋᴏʟᴇᴋᴛʏᴡᴜ ᴄʜᴇᴍɪᴀ. Kampania z udziałem osób ze świata sztuki, telewizji, kultury, oraz wolontariuszami ᴋᴏʟᴇᴋᴛʏᴡ ᴄʜᴇᴍɪᴀ, ma na celu zwiększenie świadomości na temat przemocy na tle seksualnym z użyciem środków psychoaktywnych. Dodatkowo, kampania promuje działania ᴋᴏʟᴇᴋᴛʏᴡᴜ ᴄʜᴇᴍɪᴀ, a co najważniejsze – dostarcza informacji na temat pomocy prawnej i psychologicznej dla wszystkich potrzebujących osób, które doświadczyły tego typu przemocy. ᴋᴏʟᴇᴋᴛʏᴡ ᴄʜᴇᴍɪᴀ prezentuje refren, w którym głośno, razem powtarzamy niepopularną frazę 𝗧𝗢 𝗡𝗜𝗘 𝗧𝗪𝗢𝗝𝗔 𝗪𝗜𝗡𝗔.
Podczas spotkania w DOMIE wspólnie obejrzymy kampanię społeczną 𝗧𝗢 𝗡𝗜𝗘 𝗧𝗪𝗢𝗝𝗔 𝗪𝗜𝗡𝗔. Po pokazie odbędzie się spotkanie z twórczyniami i twórcami filmu. Porozmawiamy o procesie powstawania projektu, jak i działaności ᴋᴏʟᴇᴋᴛʏᴡᴜ ᴄʜᴇᴍɪᴀ. Dodatkowo, podczas wydarzenia będzie można zapoznać się z materiałami edukacyjnymi (naklejkami, ulotkami, plakatami), które ᴋᴏʟᴇᴋᴛʏᴡ ᴄʜᴇᴍɪᴀ𝐚 z wielką chęcią przekaże dalej w świat.
———
𝗧𝘄ó𝗿𝗰𝘇𝘆𝗻𝗶𝗲 𝗶 𝘁𝘄ó𝗿𝗰𝘆 𝘄𝗶𝗱𝗲𝗼:
Kierowniczka produkcji: Weronika Śmigielska
Reżyseria: Karolina Fronik
DOP: Marianna Klein
AC: Filip Rogoziński
Scenariusz: Natalia Milewska
Światło: Maria Troczyńska
Asystent światła: Gustaw Kowalski
Kostiumy: Agata Dziurgota, Weronika Jeleń
Asystentka kostiumów: Tosia Wołowska
Scenografia: Daniela Marcinkowska
Makijaż: Ada Nowakowska
Asystentka makijażu: Kenaya Huacana-Villan
Grafika/projektory: Martyna Kaletowska
Dźwięk: Marta Hinderer, Magda Wiesław
Zdjęcia (back-stage): Iga Milek
Montaż: Sara Sukiennik
Kolor: Marianna Klein
𝗪𝗼𝗹𝗼𝗻𝘁𝗮𝗿𝗶𝘂𝘀𝘇𝗸𝗶 𝗶 𝘄𝗼𝗹𝗼𝗻𝘁𝗮𝗿𝗶𝘂𝘀𝘇𝗲 𝗞𝗼𝗹𝗲𝗸𝘁𝘆𝘄𝘂 𝗖𝗵𝗲𝗺𝗶𝗮:
Maria Kniaginin-Ciszewska
Nela Zielińska
Hela Tokarz
Justyna Krawczyk
Ania Balcerek
Dominika Glica
Mikołaj Kurasiński
𝗢𝗯𝘀𝗮𝗱𝗮:
Sylwia Chutnik
Ada Chlebicka
Julia Wyszyńska
Maciek Musiał
Marta Dyks
Kamila Ferenc
Nina Michnik
Natalia Skoczylas
Cleo Ćwiek
Zuzanna Szklarzewicz
Malwina Łapińska
Milka Żmuda
Natalia Grabowska
Kuba Dąbrowski
Kacha Kowalczyk
Danil Vitkovski
Marianna Zydek
Julia „Walia” Zarzecka
Dorota Śmigielska
Natalia Pituła
Zosi Hadryś
Nela Zielińska
———
ᴋᴏʟᴇᴋᴛʏᴡ ᴄʜᴇᴍɪᴀ to pierwsza w Polsce oddolna organizacja, zajmująca się kompleksową edukacją oraz szerzeniem świadomości dookoła tzw. pigułki gwałtu i przemocy na tle seksualnym. ᴋᴏʟᴇᴋᴛʏᴡ ᴄʜᴇᴍɪᴀ działa przy interwencjach, w momencie kryzysu. Oprócz tego tworzy podcast edukacyjny „Safe Girl Summer”.
Od sierpnia 2021 roku ᴋᴏʟᴇᴋᴛʏᴡ ᴄʜᴇᴍɪᴀ zajmuje się tworzeniem treści i informatorów wokół tzw. pigułki gwałtu – szerząc wiedzę i świadomość na temat jej powszechności i obecności nie tylko w przestrzeni publicznej ale też, niejednokrotnie, prywatnej. Inicjatywa ᴋᴏʟᴇᴋᴛʏᴡ ᴄʜᴇᴍɪᴀ przyjmuje różne formy — plakatują w całej Polsce: kluby, restauracje, bary, instytucje, współpracują z monitorami Jet-Line, organizują panele i spotkania edukacyjne, współpracują z fundacjami SexEd czy Funduszem Feministycznym. Wspierają festiwale muzyczne i wydarzenia kulturalne w całej Polsce, przekazując materiały informacyjne (w postaci ulotek, plakatów, naklejek) oraz edukując lokalnie. Stoją również za podcastem o tytule Safe Girl Summer — gdzie poruszają temat tzw. pigułki gwałtu z każdej możliwej strony, zapraszając do tego specjalistki i specjalistów.
Na terenie DOMIE jest zaraz spożywania substancji psychoaktywnych aka. narkotyków.
Prosimy o poszanowanie tej zasady.
wydarzenie odbywa się w ramach nieodpłatnego udostępnienia przestrzeni i zasobów DOMIE
Umieralnia 10-15.10.2023
UMIERALNIA
Wystawa rzeźby, grafiki, malarstwa, rysunku oraz wydawnictwo zina o tej samej nazwie.
_________________________________
miejsce: DOMIE, ul. Św. Marcin 53a
wernisaż: 10 października 2023, godzina: 19:00
czas trwania wystawy: 11 – 15 października 2023, godziny otwarcia: 14:00 – 18:00
Wydarzenie z cyklu DOMIE Welcome
_________________________________
Umieralnia integralną częścią życia!
Każdej sekundy umiera w tobie jakaś komórka, by mogła zastąpić ją nowa. Gdy ten proces znacząco zwolni, zestarzejesz się, umrzesz i ktoś inny wejdzie na twoje miejsce. Za pośrednictwem doświadczeń tworzysz nowe połączenia w swoim mózgu, jedne zostaną z Tobą na dłużej, kształtując to kim jesteś, inne rozpadną się.
Zanikać będą Twoje wspomnienia i myśli, by zrobić miejsce tym nowym. Twoja świadomość każdego dnia umrze na chwilę gdy położysz się do łóżka, by zasnąć i poukładać splątane myśli po całym dniu aktywności. Splątanie może być na tyle duże, że możesz już nie zechcieć wstać.
Umieralnia może być w Tobie, Twoich myślach i osobowości. Może mieścić się w granicy łóżka czy pokoju, zajmować przestrzenie w domach i miejskich zakamarkach, rozrastać się i roznosić niczym choroba. Może być zachłanną destrukcyjną aktywnością pożerającą wszystko na swojej drodze, w imię niepohamowanego wzrostu i produktywności. Umieralnia jest też kresem aktywności, smutnym końcem, który paradoksalnie daje przestrzeń na kolejne cykle Umieralni. Nie ma od niej odwrotu, jest jak ogień którego nie potrafisz ugasić. Przy odrobinie szczęścia ogrzejesz się w jego cieple, w innym wypadku stracisz w nim wszystko co posiadasz.
Umieralnia – zawsze i wszędzie – dla Ciebie i Twoich bliskich.
Udział biorą:
Mateusz Aftanas
Urszula Blachnierek
Jagoda Czarnowska
Małgorzata Gazda
Anna Myszkowiak
Dominika Pera
Krzysztof Perz
Karol Ruszała
Konrad Smela – kurator
Aleksandra Wawrzyniak
Gwiazda ulicy Święty Marcin 7/05/2023
https://www.facebook.com/events/202713289184917/
Współpraca Galerii Miejskiej Arsenał x DOMIE: performance „Gwiazda ulicy Święty Marcin”
miejsce: DOMIE, ul. św.Marcin 53A
termin: 07.05.2023 godz: 17:00
„Gwiazda ulicy Święty Marcin” to tytuł, który pochodzi od najnowszego cyklu tekstów-zwierzeń Piniaka, gdzie autor wylewa żale i opowiada jak to jest 'być urodzonym pod specyficzną gwiazdą’. Swoje lęki przeplata anegdotami ulicznymi na temat fastfoodów, lumpeksów, czy zieleni nasadzanej właśnie na Marcinie. Wszystko to spaja nowa teoria rurczana, zbudowana na bazie najświeższych odkryć. Pod Marcinem odkryto system rur niewiadomego pochodzenia i przeznaczenia.
To już kolejny projekt Piniaka dziejący się wokół Marcina. Kręcenie się w tej lokacji pozwala rozszerzyć wachlarz kontekstów. Performance „Gwiazda ulicy Św. Marcin” odbywać się będzie w znanym już poznańskiej publiczności schemacie.
Zespół Piniak/Kosecki/Tkacz/Jaksim zaprasza was do oglądania zarówno w przestrzeni DOMIE (streaming na ekranie), jak i do śledzenia Piniaka na ulicy.
„Rano to do mnie nie podchodź. Normalnie rano to jest odwrotność tego jak myślę. Dzień zaczynam od złych życzeń. Także jak chcesz wiedzieć co rano o Tobie myślę, to zapisz się na listę. Puszczam kartkę do wpisywania się. No ja nie wiem które myśli są prawdziwe. Czy stają się poprzez powtarzanie bardziej ożywione. Ale chyba mam prawo sobie poatakować czasem skoro ja jako specyficzna gwiazda jestem ciągle atakowana.”
Performance: Przemysław Piniak
Muzyka: Mikołaj Tkacz
Operator: Mikołaj Jaksim
Scenografia i kostiumy: Przemysław Piniak i Jakub Kosecki
Reżyseria: Jakub Kosecki i Przemysław Piniak
Produkcja: Jakub Kosecki
Grafika: Przemysła Piniak
Matronat: Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu
Koordynacja współpracy: Katarzyna Wojtczak
SFINANSOWANO ZE ŚRODKÓW BUDŻETOWYCH MIASTA POZNANIA
koncerty 30/04/2023
koncert w środku lata. 20:00 – 22:00
Mlody kotek Piosenkowy alias Lorelai b Woch, pochodzącej z Górnego Śląska osoby muzyczkującej. Najlepiej znana jest z wydanych nakładem warszawskiego enjoy life płyt „Stan stunt” (2018) i „Tychy” (2019), które przez pryzmat tekściarskiego magicznego realizmu oraz onirycznych reinterpretacji muzakowych i new age’owych motywów muzycznych podejmowały kwestie pamięci, nostalgii i leczenia.
W czerwcu ukazał się trzeci i ostatni album Mlody kotek, „Cały mój plan trzeba rozbić i pęknę to dobry znak mogę być całkiem ze szkła”, który jest o przepoczwarzaniu i transcendencji. Lemta Toro (emo ambient being) Jego debiutancka kaseta True Religion skupiała się na eksperymentach z kasetowymi pętlami i nagraniami terenowymi. W kwietniu tego roku wydał album KAPITAŁKA, na którym łączy surowe, syntezatorowe pejzaże dźwiękowe z białym śpiewem.
Koncertom towarzyszą wizualizacje autorstwa @monstertruck.fanclub
- Trasa po deszczu: Seweryn z zespołem + Chair
30/04/2023
https://www.facebook.com/events/547995874153876/
Wiosną 2023 Seweryn z zespołem wyruszył w Trasę po deszczu. Cztery miasta i cztery wyjątkowe koncerty premierowe w doborowym towarzystwie.
Razem z zespołem CHAIR odwiedzili poznańskie DOMIE. Trójmiejski kwartet i międzymiastowe trio zabrał wszystkich w krótką podróż po zakamarkach indie-rockowych brzmień. Seweryn z zespołem premierowo zaprezentował materiał ze swojego drugiego albumu “Petrykora”, a CHAIR nie szczędził niespodzianek…
30.04.2023 (niedziela) godz. 19:00
Poznań @DOMIE
TAX:30/40 PLN
(biletydostępne online na platformie Going, Empik Bilety i w salonach Empik)
TIMETABLE:
19:00 – otwarcie drzwi
19:30 – Chair
20:45 – Seweryn z zespołem
22:00 – koniec
Na terenie DOMIE obowiązuje zakaz spożywania substancji psychoaktywnych aka. narkotyków. Prosimy o poszanowanie tej zasady
/
There is an prohibition of psychoactive substances aka. drugs consumption on the premises of DOMIE. Please respect this rule.
Seweryn z zespołem
Redukcja samotności poprzez zaproszenie do wspólnego przeżywania. Seweryn z zespołem to indie-transowa mozaika podszyta zamiłowaniem do jazzu i nieoczywistej ewolucji struktury. Adam, Antek, Seweryn i Stefan, w komplecie wytwarzają energię, która unosi i zbliża melodią każdego kto znajduje się w jej zasięgu. Podczas koncertów zaprezentują premierowo materiał z drugiego albumu “Petrykora”, który premierę będzie miał 21.04!
FB: https://www.facebook.com/profile.php?id=100065177063684
IG: https://www.instagram.com/seweryn_lys/
Posłuchaj Seweryna
https://open.spotify.com/artist/3GpmeiPTFU97GPeokRl0RZ
CHAIR
to międzynarodowy duet artystów multimedialnych, w którego skład wchodzi Cura i Hubert Kurkiewicz. Zgodnie przyznają, że tworzą muzykę, by zwrócić na siebie uwagę i czuć się docenianymi. Ich prywatne powody są nieco inne – Cura chciałaby stworzyć temat do rozmów przy stole i na awkward imprezie, a dla Huberta najważniejsze są ładne melodie i brak nudy. Wśród swoich inspiracji, trochę przewrotnie, wymieniają Idles, Carly Rae Jepsen, Doriana Electrę oraz Ariela Pinka. Wypadkową tych inspiracji są oryginalne utwory w klimacie country-porn- punk.
FB: https://www.facebook.com/Chair.The.Band
IG: https://www.instagram.com/kocham.chair/
Posłuchaj Chair
https://open.spotify.com/artist/1Lo9afReVMAV0luzxUdHX1
Patronat medialny: Radio Afera
Oprawa wizualna: Stefan Głośnik
Wydarzenie organizowane przez Stowarzyszenie Młoda Kultura.
https://www.instagram.com/mlodakultura/
KALEKTAR October 6, 2023
Artist Talk with Kiryl Masheka
October 6, 2023
Kiryl Masheka is an actor, artist, performer, director, playwright, and civil activist from Belarus. During our residency, he is currently working in Poznań and Berlin, creating an autobiographical monoperformance.
During the event, Kiryl will share insights into his protest activities, experiences in prison, artistic principles of political art, and creative work with the Belarus Free Theatre and the Pussy Riot group.
This residency is organized by the KALEKTAR platform and DOMIE Space in Poznań, with the support of the Rönne Stiftung Foundation, the German Federal Foreign Office, and Civil Society Cooperation.
The event will be conducted in Belarusian with translation into Polish.
https://www.facebook.com/kalektar
Maki Kim "Bo-cho, sho-shitsu" / "Ekspansja, znikanie" 3-6.03.2023
Wystawa porezydencyjna Maki Kim „Bo-cho, sho-shitsu” / „Ekspansja, znikanie” 3-6.03.2023 (wymiana artystyczna z Art Center Ongoing w TOKIO)
LINK: https://www.facebook.com/events/1667734380378324
Maki Kim
„Bo-cho, sho-shitsu” / „Ekspansja, znikanie”
Otwarcie: 3.02 g. 18.00
Wystawa otwarta w sobotę i niedzielę (4-6.03) w godz. 12-16.
Oprowadzania o godz. 14.00
Od przyjazdu do Polski towarzyszą mi dwa odczucia. Jedno sprawia, że czuję że moje istnienie rozszerza się, w innych momentach natomiast czuję, że ono zanika. Chciałabym nadać formę tym odczuciom podczas wystawy w DOMIE.
Maki Kim
Maki Kim – urodziła się w prefekturze Mie w Japonii w 1995 roku. Ukończyła studia magisterskie na Musashino Art University (MFA, 2020). Obecnie mieszka w Tokio.
Maki: Moje zainteresowanie, gdy tworzę prace artystyczne, bierze się z tego, jak obchodzę się z „obrazami”. Na przykład w mojej pracy „bonsai” (2016), znalazłem podobieństwa między bonsai i obrazami, a poprzez włączenie struktury bonsai do struktury malarstwa, stworzyłem pracę, która ujmuje „malarstwo” z zewnątrz.
Łączę moje zainteresowanie malarstwem z wydarzeniami, które odkrywam w codziennym życiu. Tworzę, mając nadzieję na znalezienie nowych sposobów wyrażania „obrazów”.
Wystawa kończąca rezydencję Maki Kim w Polsce, zrealizowanej we współpracy DOMIE w Poznaniu i Art Center Ongoing w Tokio. Maki jest artystką z Tokio posługującą się głównie medium malarstwa olejnego na papierze, ale także opartą o serie malarskie animacją poklatkową i sztuką w przestrzeni publicznej. Jako Koreanka czwartego pokolenia mieszkająca w Japonii, w swoich pracach często portretuje życie członków swojej rodziny, a także ich charakter pisma, notatki, elementy codziennego życia. Drugą częścią działalności Maki jest praca konceptualna w medium malarskim, w którym podejmuje tematy użyteczności, skali i widzialności. Poprzez eksperymenty konceptualne, bada tematy związane z reprezentacją, pamięcią i tożsamością.
Maki wykłada malarstwo w pracowni malarstwa olejnego na Uniwersytecie Artystycznym Musashino w Tokio.
Opiekunka rezydencji: Martyna Miller
Wystawa jest dofinansowana przez Ministerstwo Kultury w Japonii i Wydział Kultury Miasta Poznania.
Prywatnym sponsorem rezydencji jest firma Scale.
mozaika D̷e̷u̷s̷ Pluto conservat omnia 3/12/2023
- PROJEKT MIGRUJĄCEJ MOZAIKI „ ̷D̷e̷u̷s̷ Pluto conservat omnia”
https://www.facebook.com/events/1740022579807636/
3/12/2023
Migrująca mozaika queer „ ̷D̷e̷u̷s̷ Pluto conservat omnia”.
Zapraszamy na queerową herbatkę i preview kolektywnej pracy czterech osób artystycznych z Polski i Białorusi do DOMIE w niedzielę 3.12 w godz. 16:00 – 18:00.
Osoby artystyczne: Alexey Lunev, Małgorzata Mycek, Raman Tratsiuk, Katarzyna Wojtczak
Kuratora: Katarzyna Wojtczak
Produkcja: Goś Patalas, Zuza Szczepańska, Lidia Dziewulska
Ekspertka: Paulina Garbiec
Projekt we współpracy z Rönne Stiftung Foundation oraz KALEKTAR.org pod auspicjami niemieckiego Federalnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Współpracy Społeczeństwa Obywatelskiego.
podziękowania dla Fenek Studio (Warszawa), Porcelana Bogucice (Katowice) i Centrum Ceramiki Amfora (Poznan) za materiały do pracy
Twadunda Tu 5-6.07-2023
„TWADUNDA TU”
5-6.07
Artyści/Artystki: Adon Ombura, Anne Mwiti, Tommie Ominde, Yona Mudibo, Jonathan Mbinga, Philip Tangara, Mike Okoth, Joseph Allan Green, John Mugubi
Koordynacja kuratorska: Rafał Żarski, Klaudyna Szymańska
Współpraca: Duos Festival, TPAAE -Transcultural Perspectives in Art and Art Education*, Akademia Sztuki w Szczecinie, Technical University of Mombasa, Kenyatta University, Muzeum Narodowe w Szczecinie
„Twadunda tu”, w języku swahili oznacza krótki spontaniczny wypad do danego miejsca bez jasno sprecyzowanych planów. Zwrot ten świetnie odzwierciedla charakter dwu-dniowej wystawy w DOMIE, podczas której zostaną zaprezentowane prace artystów i artystek współczesnych z Kenii , posługujących się różnymi środkami wyrazu i poruszających zróżnicowaną problematykę .
Artyści i artystki prezentowani podczas wystawy, przyjechali do Polski w ramach projektu artystyczno- badawczego DUOS FESTIVAL/ TPAAE -Transcultural Perspectives in Art and Art Education, organizowanego we współpracy z Akademią Sztuki w Szczecinie, , Technical University of Mombasa, Kenyatta University i Muzeum Narodowym w Szczecinie, gdzie aktualnie odbywa się wystawa „Ekologia społeczna” podsumowująca projekt wymiany artystycznej pomiędzy artystami z Polski i Kenii.
Więcej n.t projektu: https://tpaae.eu/index.php/duos-festival-2/
* Projekt jest finansowany z programu badań i innowacji Horyzont 2020 w ramach umowy o dotację nr 872718.
Warsztaty dźwiękowe // Agata Kneć
WYKOŃCZENIÓWKA _ 5 urodziny DOMIE 21-23.04.2023
5 urodziny DOMIE // DOMIE’s 5th birthday
miejsce: DOMIE, ul.Św.Marcin 53A
termin: 21-23.04.2023
_____
W kwietniu mija pięć lat od zainicjowania DOMIE – kolektywnej przestrzeni dla sztuki, kultury i działań społecznych, prowadzonej przez Stowarzyszenie Komplet w budynku przy ul. św. Marcin 53A. Z tej okazji zapraszamy na WYKOŃCZENIÓWKĘ – trzydniowy program wydarzeń, spotkań i prezentacji, który będzie okazją do podsumowania dotychczasowych działań, jakie odbyły się w DOMIE oraz zastanowienia nad przyszłością inicjatywy…
𝐇𝐚𝐫𝐦𝐨𝐧𝐨𝐠𝐫𝐚𝐦:
𝗣𝗶𝗮̨𝘁𝗲𝗸, 𝟮𝟭.𝟬𝟰.𝟮𝟬𝟮𝟯
𝟭𝟰:𝟬𝟬 Konferencja prasowa
𝟭𝟴:𝟬𝟬 WYKOŃCZENIÓWKA | wieczór performatywno – dyskusyjny
𝟮𝟮:𝟬𝟬 Afterparty W Kisielicach |
Anastasia Pataridze
Wiara Wojtaszczyk
Mikołaj Tkacz
Jakub Lemiszewski
𝗦𝗼𝗯𝗼𝘁𝗮, 𝟮𝟮.𝟬𝟰.𝟮𝟬𝟮𝟯
𝟭𝟰:𝟬𝟬 Brunch z albumem | warsztat
𝟭𝟴:𝟬𝟬 – 𝟭𝟵.𝟬𝟬 D – Archiwum | Działanie performatywne
𝟮𝟬:𝟬𝟬 KoIMPRO
𝗡𝗶𝗲𝗱𝘇𝗶𝗲𝗹𝗮, 𝟮𝟯.𝟬𝟰
𝟭𝟮:𝟬𝟬 Piknik
